Acteur Waldemar Torenstra is ambassadeur voor Stichting Vluchteling. Wat doet hij voor deze stichting? En waarom heeft hij voor hen gekozen?
Waarom heb je je verbonden aan Stichting Vluchteling?
Ik wil er volledig achter kunnen staan zodat ik geen dubbele gevoelens heb als ik mensen oproep tot een donatie. En dat heb ik bij Stichting Vluchteling. Als mensen door oorlog of levensbedreigende situaties alles achter hebben moeten laten om te overleven en noodhulp van buitenaf de enige uitweg is, dan moeten mensen dat kunnen krijgen.
Ik vind het af en toe best een ongemakkelijke situatie: je gezicht verbinden aan een goed doel en mensen oproepen om geld te storten, alleen omdat ik in de media werk. Aan de andere kant, dit is ook gewoon een vorm van vrijwilligerswerk. Maar daarom vind ik het extra belangrijk dat ik het 100 procent kan vertrouwen.
Waarom is het zo belangrijk dat mensen deze stichting steunen?
Mensen moeten doen wat ze zelf belangrijk vinden. Maar als ik naar het journaal kijk en die vluchtelingen met potten en pannen zie slepen dan denk ik wel: we moeten iets doen. En dan is het fijn dat ik me kan inzetten, ook als donateur, voor een betrouwbare organisatie die een helpende hand biedt aan mensen die het ongelofelijk hard nodig hebben. Ik geloof enorm in zelfredzaamheid, maar als daar geen mogelijkheid en kracht meer voor is dan is er noodhulp nodig.
Wat is er zo bijzonder aan het werk dat ze doen?
Wat ik heel fijn vind, is dat ze voor iedereen die op de vlucht is hulp en onderdak bieden. Maar ook traumabehandeling en onderwijs. De vijf dingen waar ieder mens recht op heeft: eten, drinken, een veilige plek, medische behandeling en onderwijs. Bij elk project dat ik bezocht heb, zie ik veel rust en geluk. Ik zal nooit de vreugde in de ogen van een vader vergeten, die ziet dat zijn gezin sinds tijden weer rustig slaapt en te eten heeft.
Je bent ook op reis geweest voor Stichting Vluchteling.
Ik doe het nu een aantal jaar. De eerste jaren waren het meest heftig: je bent echt in shock als je vanuit je veilige omgeving plots midden in de ellende staat tussen allemaal getraumatiseerde mensen. En die shock blijft -ik ben nog steeds diep geraakt hoe groot ellende kan zijn- maar ik weet nu dat ik ‘m kan verwachten. Tegelijkertijd doen de hoop, kracht en dankbaarheid van de gevluchte mensen ook weer wonderen met je. De blijdschap van mensen als ze hulp krijgen, dat is moeilijk te omschrijven. Ik zal nooit de reactie van een jongetje vergeten dat na zes maanden rondzwerven weer een tandenborstel in handen krijgt en helemaal uit z’n dak gaat.
Wat is je het meest bijgebleven tijdens jouw werk voor Stichting Vluchteling?
Tegelijkertijd doen de hoop, kracht en dankbaarheid van de gevluchte mensen ook weer wonderen met je.
Ach zo veel. Wat nu in me opkomt, is een jongetje wiens ouders voor zijn ogen zijn vermoord, en zo getraumatiseerd was dat hij niet meer in staat was om sociaal contact te maken. Ik vond het heel bijzonder om te zien dat een aantal dagen begeleiding al effect had en om hem als het ware weer te zien landen.
Wat zou je mensen willen meegeven over de vluchtelingeproblematiek wereldwijd op dit moment?
Laat je niet afstompen, blijf geïnteresseerd. Ook al zijn het zo vaak dezelfde verhalen, probeer empathisch te blijven. Want dat is iets wat mij enorm is bijgebleven: we zijn allemaal maar mensen die elke dag opstaan om er maar het beste van te maken. Ongeacht je geloof of culture achtergrond.
En zolang je het op die manier benadert -en niet als een probleem buiten jezelf- dan kan je bijna niet anders dan helpen, ook al is dat maar met een kleine financiële bijdrage. Ja, het is een druppel op een gloeiende plaat, maar heel veel druppeltje op een gloeiende plaat zorgen er uiteindelijk wel voor dat die plaat nat blijft en dat mensen kunnen blijven leven.
Stichting Vluchteling
Waarom heb je je verbonden aan Stichting Vluchteling?
Ik wil er volledig achter kunnen staan zodat ik geen dubbele gevoelens heb als ik mensen oproep tot een donatie. En dat heb ik bij Stichting Vluchteling. Als mensen door oorlog of levensbedreigende situaties alles achter hebben moeten laten om te overleven en noodhulp van buitenaf de enige uitweg is, dan moeten mensen dat kunnen krijgen. Ik vind het af en toe best een ongemakkelijke situatie: je gezicht verbinden aan een goed doel en mensen oproepen om geld te storten, alleen omdat ik in de media werk. Aan de andere kant, dit is ook gewoon een vorm van vrijwilligerswerk. Maar daarom vind ik het extra belangrijk dat ik het 100 procent kan vertrouwen.
Waarom is het zo belangrijk dat mensen deze stichting steunen?
Mensen moeten doen wat ze zelf belangrijk vinden. Maar als ik naar het journaal kijk en die vluchtelingen met potten en pannen zie slepen dan denk ik wel: we moeten iets doen. En dan is het fijn dat ik me kan inzetten, ook als donateur, voor een betrouwbare organisatie die een helpende hand biedt aan mensen die het ongelofelijk hard nodig hebben. Ik geloof enorm in zelfredzaamheid, maar als daar geen mogelijkheid en kracht meer voor is dan is er noodhulp nodig.
Wat is er zo bijzonder aan het werk dat ze doen?
Wat ik heel fijn vind, is dat ze voor iedereen die op de vlucht is hulp en onderdak bieden. Maar ook traumabehandeling en onderwijs. De vijf dingen waar ieder mens recht op heeft: eten, drinken, een veilige plek, medische behandeling en onderwijs. Bij elk project dat ik bezocht heb, zie ik veel rust en geluk. Ik zal nooit de vreugde in de ogen van een vader vergeten, die ziet dat zijn gezin sinds tijden weer rustig slaapt en te eten heeft.
Je bent ook op reis geweest voor Stichting Vluchteling.
Ik doe het nu een aantal jaar. De eerste jaren waren het meest heftig: je bent echt in shock als je vanuit je veilige omgeving plots midden in de ellende staat tussen allemaal getraumatiseerde mensen. En die shock blijft -ik ben nog steeds diep geraakt hoe groot ellende kan zijn- maar ik weet nu dat ik ‘m kan verwachten. Tegelijkertijd doen de hoop, kracht en dankbaarheid van de gevluchte mensen ook weer wonderen met je. De blijdschap van mensen als ze hulp krijgen, dat is moeilijk te omschrijven. Ik zal nooit de reactie van een jongetje vergeten dat na zes maanden rondzwerven weer een tandenborstel in handen krijgt en helemaal uit z’n dak gaat.
Wat is je het meest bijgebleven tijdens jouw werk voor Stichting Vluchteling?
Ach zo veel. Wat nu in me opkomt, is een jongetje wiens ouders voor zijn ogen zijn vermoord, en zo getraumatiseerd was dat hij niet meer in staat was om sociaal contact te maken. In het klaslokaal van het vluchtelingenkamp staarde hij alleen maar voor zich uit. Ik vond het heel bijzonder om te zien dat een aantal dagen begeleiding al effect had en om hem als het ware weer te zien landen.
Wat zou je mensen willen meegeven over de vluchtelingeproblematiek wereldwijd op dit moment?
Laat je niet afstompen, blijf geïnteresseerd. Ook al zijn het zo vaak dezelfde verhalen, probeer empathisch te blijven. Want dat is iets wat mij enorm is bijgebleven: we zijn allemaal maar mensen die elke dag opstaan om er maar het beste van te maken. Ongeacht je geloof of culture achtergrond. En zolang je het op die manier benadert -en niet als een probleem buiten jezelf- dan kan je bijna niet anders dan helpen, ook al is dat maar met een kleine financiële bijdrage. Ja, het is een druppel op een gloeiende plaat, maar heel veel druppeltje op een gloeiende plaat zorgen er uiteindelijk wel voor dat die plaat nat blijft en dat mensen kunnen blijven leven.