Door uit te gaan van wat voorhanden is, slaagt Piet Hein Eek erin om zelfs van restmaterialen nog iets moois te maken. “De dingen die ik maak komen altijd in een logische lijn voort uit wat er al is”.
Geschreven door Shoura van Brugge
Piet Hein Eek
Interieurontwerper
“In onze samenleving hebben we niet meer de neiging om hetgeen wat de wereld te bieden heeft als uitgangspunt te nemen, ook architecten en vormgevers niet. Terwijl we op dit moment wel in die thematiek zitten.”
“Waar ik bekend van ben zijn de kasten van sloophout, van mijn eindexamen in 1989. Sloophout was voor mij goedkoop, ik vond het mooi, ik kon het bewerken op school en er was voldoende van aanwezig om een serieproductie te maken.
Ik voelde me altijd een beetje ongemakkelijk bij die ‘recyclehoek’. Zo van: ‘Ja, dat is heel erg environmental, heel goed voor het milieu.’ Ik vond het gewoon mooi, dus waarom zou je zoiets weggooien?
Desalniettemin is dat wel het imago dat ik heb gekregen. Het klopt ook wel – ik kan niets weggooien – maar ik voel me nooit zo op m’n gemak bij die platte reclyclegedachte.”
Gewoon bijzonder
“Ik vind dat heel logisch om materiaal te gebruiken op de manier die kloppend is met het materiaal. Je zou zeggen dat iedereen dat doet. Dat doet dus bijna niemand, want iedereen wil iets heel nieuws maken, iets heel bijzonders, en vervolgens wordt er een materiaal bij bedacht, of iets heel geks om met een materiaal te doen.
Ik zeg altijd maar: ‘Als iedereen iets heel bijzonders doet en jij doet iets heel gewoons, dan ben je toch heel bijzonder.’
“Laatst sprak ik met ontwerper Job Smeets, hij zei dat we een soort collectief geheugen hebben. We hebben allemaal weleens in een betonnen bushokje gestaan, dus iedereen weet hoe dat materiaal, de detaillering en de kleur eruit zien.
Als je daar iets mee doet, dan gebruik je een beeld dat voor iedereen heel herkenbaar is. Dat collectief geheugen koppelen aan wat ik hiervoor beschreef, dat is wat ik doe: dingen zo comfortabel mogelijk maken, zowel vanuit de mogelijkheden en middelen, als voor hoe mensen het ervaren.”
Social Label
“De samenwerking is eigenlijk bij toeval ontstaan op het Huttenfestival in Tilburg. Er was een ruimte waar lezingen gegeven werden die te weinig banken had. Die mannen van de Amaranth hadden gezien hoe we die maakten en zeiden: ‘Wij kunnen die wel bij maken.’ Toen zei ik: ‘Goed idee, maak ze maar.’
”Ik voel mij nooit zo op m’n gemak bij die platte recyclegedachte”
Zo is het idee ontstaan om een collectie te laten maken door mannen van de sociale werkplaats, met de naam van een vormgever. Dat is wel redelijk gelukt. We hadden opdrachtgevers vanuit het overheidssociaal gebeuren die meubels nodig hadden, dus we hebben ze aan elkaar gekoppeld.”
Dubben
“Toen ik nog jong was, dacht ik dat de creativiteit op zou houden. Alle ideëen schreef ik op, om ze niet te vergeten en ’s nachts maakte ik vaak nog tekeningetjes. Dat is inmiddels wel anders.
Als ik nu met een opdrachtgever praat dan weet ik tijdens het gesprek al wat ik wil doen en heb ik ook nog drie alternatieven. Vroeger kon ik drie weken zitten dubben en dan kwam er een halfbakken idee uit. De creativiteit en vakkundigheid op dat gebied nemen enorm toe, als je maar oefent natuurlijk. Voor elk beroep geldt: Oefening baart kunst, en dat geldt ook voor creativiteit.”
Social Label
Piet Hein Eek maakte speciaal voor Woodworks een vijftal ontwerpen om te plagiëren voor het goede doel. De begeleiders maakten mallen en introduceerden een interne houtopleiding om hun mensen het vakmanschap bij te brengen.