Huisdieren kunnen bij situaties van huiselijk geweld flink de dupe worden. Ze raken soms getraumatiseerd door de situatie in huis en ook voor hen moet soms een veilig heenkomen worden gezocht. Het project ‘Blijf van mijn Dier’ biedt hulp en zorgt voor tijdelijke opvang bij gastgezinnen.
Gonny gaat binnenkort van haar pensioen genieten, samen met haar man. De vrijheid lonkt en met de camper trekken ze er over een tijdje geregeld op uit.
Tenminste, als ze geen logees hebben. Hondenlogees wel te verstaan. Het echtpaar vangt namelijk al ruim vier jaar honden op die tijdelijk niet bij hun baasjes kunnen wonen, vanwege een huiselijk geweldsituatie. “Wij hebben zelf altijd honden gehad en bij mijn man thuis waren er ook altijd honden en katten. We weten dus wel hoe we ermee om moeten springen.”
Via een familielid ontstond contact met het project ‘Blijf van mijn Dier’ van IFAW (International Fund for Animal Welfare). In dit project worden dieren opgevangen die tijdelijk niet thuis kunnen wonen in verband met huiselijk geweld. Hun baasjes, die tijdelijk in een veilige opvang terechtkomen, mogen daar vaak hun huisdieren niet mee naartoe nemen.
In dit project worden dieren opgevangen die tijdelijk niet thuis kunnen wonen in verband met huiselijk geweld.
Omdat er niet altijd een netwerk is en de kosten voor een pension erg kunnen oplopen, is ‘Blijf van mijn Dier’ opgezet. Die zoekt een veilige plek bij een gastgezin, zoals dat van Gonny en haar man, die dat belangeloos doet. Alle kosten worden volledig betaald door ‘Blijf van mijn Dier’.
Er is overigens geen contact tussen gastgezinnen en hondeneigenaren. Maar die laatsten worden wel op de hoogte gehouden van het wel en wee van hun dieren, via foto’s en filmpjes. Dat loopt echter allemaal via ‘Blijf van mijn Dier’.
Geen opgave
Acht honden in vier jaar tijd heeft het echtpaar nu opgevangen. Hoe lang ze blijven, verschilt per keer. “Vaak duurt het drie maanden tot een jaar.” Volgens Gonny is het lastig om nee te zeggen als er een verzoek komt om een hondje op te vangen.
“We vinden alle honden leuk, maar het moet wel in ons leven passen. Als we net met vakantie gaan, dan gaat het bijvoorbeeld niet.” Maar Gonny ziet het niet als een opgave. “Ze zijn allemaal hartstikke lief. Geen van de honden vertoonde agressief gedrag. Daar ligt de pret voor ons: ze hebben allemaal hun eigen, leuke karakter.”
Toch merken Gonny en haar man dat de honden uit een probleemgezin komen. Veel vertonen afwijkend gedrag. “We hadden eens een hondje dat niet op straat zijn behoefte wilde doen. Bij thuiskomst deed ie het steevast in de tuin.
Weken heeft het geduurd om dat goed te krijgen. Een ander hondje was zo gestresst, die kon nooit ontspannen. Hij blafte veel en liep ’s nachts almaar heen en weer door de kamer. Het heeft twee therapeuten gekost om dat weer in orde te krijgen. En dat is goed gelukt.”
Geduld
Dit was niet gelukt zonder een flinke dosis liefde en geduld, dat het echtpaar er graag voor over heeft. “Het kost tijd en geduld om deze honden, die toch getraumatiseerd zijn, weer in het gareel te krijgen. Dat kan niet iedereen opbrengen. Maar de dieren geven ons ook veel genegenheid terug.
Tuurlijk moet je altijd weer afscheid nemen, maar daar stel je je op in, anders kun je dit niet doen. Het zijn niet jouw honden, je doet het voor een ander. Als ze weggaan, is dat even slikken en dan weer over tot de orde van de dag.”